Pijmy światło

Piętnaście lat temu dostałam od przyjaciół na pożegnanie tomik wierszy Joanny Olbrychtowicz. Zbiorek nosi tytuł: "... jako w niebie...". Czasem do niego sięgam, nie tylko wtedy, gdy wkładam lub wyjmuję z kartonu przeprowadzkowego. Jest w tym zbiorze jeden wiersz, którego frazy mocno we mnie wybrzmiewają. Od lat.

Posłuchajcie. Może i ktoś z Was nagle (lub z wolna) w nim się odnajdzie, odnajdzie go w sobie.

.
.
.


Joanna Olbrychtowicz
Trwaj w naszym My
                     "Zbudujemy Świątynię z Chleba i Wina"
                                                (O. Fijo Mascarenas SJ)

Trwaj w naszym My
"w Świątyni Chleba i Wina"
     pociemniałej bólem

Pan Obecny Bezmiernie
ogniem spojrzenia rozpali mgłę
chmurę serce
wypełni żal Przebaczeniem

Nieprzejednany w Miłosierdziu

Z Serca Zabitego Baranka
     pijmy     światło
                  miłość
                  życie
                  krople rosy

w słońcu jak dzieci
na rozdzwonionej łące
najpokorniej
w cieniu kwiatów

rozrzucaj promienie
pomnażaj świtania
wezwania
przywoływania

oddychaj lekko
śpiewaj ubogo

módlmy się naszą Miłością
hymnami
psalmami
litaniami
bez końca

.
.
.

Rytwiany, Pustelnia Złotego Lasu.
Symbol dwóch gołębic na brzegu kielicha bywa interpretowany na różne sposoby. W tym przypadku - jako dwa style życia monastycznego oparte na jednej Regule św. Benedykta: kameduli i benedyktyni.