O Chrystusie Obecnym

Eucharystia jest największym skarbem Kościoła. Lecz nie jedynym.

Eucharystia to żywa obecność Chrystusa. Lecz nie jedyne miejsce spotkania z Nim.

Nauczyłam się tego od św. Augustyna; wy może macie innych nauczycieli, równie dobrych. Kiedy św. Augustyn czyta psalmy biblijne, zawsze słyszy w nich głos Chrystusa. I nie ma w tym żadnego naciągania. Jest to spojrzenie mistyczne zaczerpnięte z Nowego Testamentu. Jezus Chrystus jest owszem osobą historyczną. Narodził się z Maryi w Betlejem, ochrzczony przez Jana w Jordanie, nauczał, cierpiał i umarł na krzyżu. To fakty historyczne. Zmartwychwstał i powrócił do Ojca - to prawda teologiczna. Wszystko to możemy znaleźć w niektórych psalmach (chyba najwyraźniej w 22 i 110). W czasie Ostatniej Wieczerzy zostawił siebie Kościołowi pod postaciami Chleba i Wina. Tak, to jest wspaniałe.

Ale to jeszcze nie jest cały Chrystus. Musimy pamiętać, że ma On także inne oblicza. Utożsamia się z ubogimi (Co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnie uczyniliście - Mt 25); z apostołami (Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje; kto wami gardzi, Mną gardzi - Mt 10,40; Łk  10,16); z prześladowanymi uczniami (Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz? - Dz 9,4). Chrystus jest nowym Adamem, który przyjął naturę pierwszego Adama, by w sobie zawrzeć los każdego człowieka. Zamienił się na role z grzesznikiem, dlatego możemy Go też dostrzec w człowieku doświadczającym skutków grzechu (Z tego przekleństwa Prawa Chrystus nas wykupił - stawszy się za nas przekleństwem, bo napisane jest: przeklęty każdy, którego powieszono na drzewie - Ga 3,13).

On Jest obecny wśród nas na wiele sposobów.

Kościół stosuje i wszystkim zaleca Liturgię uświęcenia czasu, zwaną też Liturgią Godzin (bo odprawia się ją o mniej więcej określonych godzinach dnia). Ta modlitwa jest oparta na psalmach. Najgłębszy jej sens wynika z wiary, że słowami psalmów modli się sam Chrystus, jak za ziemskiego swego życia, tak i dziś. Zaś my, czyli Kościół, czyli ludzie zjednoczeni z Chrystusem przez chrzest, dołączamy się do Jego głosu niezależnie, czy przemawia we własnym imieniu, czy w imieniu najbiedniejszego z grzeszników (Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego! - Ps 51). Wśród wielu słów, jakie w tej modlitwie wypowiadamy, możemy usłyszeć również te, które płyną z głębi naszego serca. I te też Chrystus przedstawia Ojcu.

Jak to działa, wyjaśnia św. Augustyn odwołując się za św. Pawłem do jedności pomiędzy ciałem i głową:

"Zwróćcie uwagę na nasz zwykły sposób postępowania. Najpierw na to, że w imieniu członków może przemawiać jedynie głowa. Następnie zaś zwróćcie uwagę, w jaki sposób przemawia głowa w imieniu wszystkich członków. W ciżbie ktoś ci depcze po nogach: Depczesz mnie - mówi głowa. Ktoś cię zranił w rękę: Zraniłeś mnie - powiada głowa. Twojej głowy nikt nie dotykał, ale przemawia jedność złączenia twojego ciała. W imieniu wszystkich twoich członków przemawia język, który jest w głowie; on za wszystkimi przemawia słowem. Otóż w taki sposób posłuchajmy Chrystusa mówiącego. Ale niechaj każdy rozpoznaje własny głos, jako że tkwi w ciele Chrystusa. Czasami bowiem będzie posługiwał się słowami, w których nikt z nas się nie odnajdzie, gdyż odnoszą się jedynie do Głowy."

(Niestety nie zanotowałam, skąd dokładnie pochodzi ten cytat, przepraszam) 

Bądźcie uważni. Módlcie się. I dbajcie o siebie. Życzę zdrowia.

Obrazek mający za zadanie pomóc w obraniu szerszej perspektywy.
Widok - nomen omen - ze Świętego Krzyża.