Offline, czyli powrót taty, siostry i brata

ZNIKANIE

Taka sytuacja. Pewien ksiądz miał wygłosić konferencję do swoich zakonnych braci. Zanim zaczął, każdy z nich otworzył swój laptop czy inne urządzenie elektroniczne i... zniknął. Serio. Nie było do kogo mówić. Choć byli obecni fizycznie, duchem przebywali na innym kontynencie. Zapewne z misją.

PRZYJEMNOŚĆ

Łatwo powiedzieć: wyłącz, wyloguj się. Oprócz rozmaitych obiektywnych powodów, które zmuszają nas do bycia online, oprócz tego, że w internecie znajdujemy dużo dobrych i potrzebnych rzeczy, oprócz FOMO, czyli chorobliwej potrzeby "bycia na bieżąco", jest jeszcze jedna kwestia: internet to szybka satysfakcja. Mówi się ostatnio sporo o dopaminie, tej substancji w mózgu, która odpowiada za uczucie przyjemności i sprawia, że chcemy powtarzać czynności, które ją wywołują. Internet, a zwłaszcza społecznościowe interakcje, też podnoszą poziom dopaminy. Podnoszą nadmiernie, podobnie jak chemiczne substancje uzależniające. Dlatego tak trudno się wylogować. Dlatego życie przegrywa z wirtualem.

"Tu jest potrzebna mądrość", jak mówi Księga Apokalipsy (13,18). Bo skoro już to wiemy, możemy bardziej świadomie sterować tym, jakich przyjemności sobie dostarczamy. Warto przypomnieć sobie, co tak naprawdę mnie cieszy albo, co zawsze chciałam zrobić, ale stale brakuje czasu. Może po prostu usiądź albo właśnie wstań, zamknij oczy albo popatrz przez okno i zadaj sobie pytanie: Co bym zrobił, gdybym się nie bał? Jakie marzenia porzuciłem? Czego nigdy nie próbowałem zrobić i dlaczego?

A potem zaplanuj i zrób to. Zapracuj na satysfakcję. Podnieś poziom dopaminy w zdrowy sposób.

POWRÓT

Bycie offline to pewnego rodzaju post, ale z chrześcijańskiego punktu widzenia żadna rezygnacja czy umartwienie nie jest celem, lecz środkiem. Do czego? Do pełniejszego życia. Zawsze.

Nie lubię dramatyzować. Sądzę, że sytuacje, jak ta opisana na początku, to tak naprawdę kwestia grzeczności. Można dodać, że uprzejmość, szacunek to forma miłości bliźniego. Ale w sumie chodzi właśnie o grzeczność, a ta wiąże się z bezinteresownością. Jak przepuszczenie kogoś w drzwiach, jak ustąpienie miejsca w tramwaju. Bezinteresowne poświęcenie komuś swojej bezcennej uwagi.

Dostrzeż człowieka znajdującego się  naprzeciwko. Nawet jeśli to "tylko" wykładowca. Nawet jeśli to "tylko" żona, która od lat to samo ma do powiedzenia. Patrzenie w oczy, uważne słuchanie - zacznij to robić. "Siądź z tamtą kobietą twarzą w twarz..." Bądź obecny i uważny. Prawdziwe spotkanie jest zawsze o niebo ciekawsze od najbardziej błyskotliwych komentarzy na facebooku.

To samo dotyczy spotkania z Bogiem, ale nie chcę rozwijać tego wątku, bo akurat pobożność też może być sposobem uciekania od rzeczywistości. Miłość zaczyna się - w porządku wykonania - od człowieka. Bo kto nie miłuje brata, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi. Jeśli nie potrafisz skupić się na rozmowie z człowiekiem, nie oszukuj się, że umiesz się modlić.

Bądź uprzejmy dla ludzi. Zauważaj ich. Zanim ktoś zrobi ci tak: GIF. Albo, co gorsza, nie zrobi.

WYTRZYMAJ

Jeżeli od dłuższego czasu tego nie robiłeś, prawdopodobnie na początku będzie boleć. Staw czoła trudnościom, dasz radę. Przy ćwiczeniach fizycznych dostajemy dwa rodzaje poleceń. Albo trzeba powtórzyć jakiś ruch określoną ilość razy, albo wytrzymać w jednej pozycji jakiś czas. Stosuj obie rady: powtarzaj i bądź wytrwały. Nie zniechęcaj się.

Wracaj częściej i na dłużej. Kiedy znikasz, robi się pusto.

Nie wychodź na świat, wróć do siebie samego:
we wnętrzu człowieka mieszka prawda.

św. Augustyn

.
.
.

To może już nie trać czasu na komentowanie tego posta. Lajk wystarczy ;)




***

Blogerzy promują bycie offline. Chcesz zobaczyć, co inni napisali na ten temat? Proszę bardzo:

• Katolicka Mama
• Kobieta i pasja
• Jedno słowo- może dwa?
• Dzięki Bogu
• Klarownie 
• Mała Droga
• Okiem Sary 
• Iść za Barankiem 

I jeszcze o idei technologicznego szabatu: Odłącz się! A przynajmniej zastanów się...