Zaraz wracam

Zawsze szalenie mnie intrygowały karteczki z napisem "Zaraz wracam". Odbieram je jako przejaw szczególnego rodzaju humoru. Patrząc na taką informację popadam zwykle w rozmyślanie o tym, kiedy owo "zaraz" miało swój początek i co ono oznacza dla osoby, która mnie w tak przecież niezobowiązujący sposób zawiadamia o swojej nieobecności. Pomyślałam sobie, że można by tak zatytułować tekst o adwentowym oczekiwaniu na powrót Pana. Ale tym razem chcę powiedzieć tylko tyle, że postanowiłam maksymalnie ograniczyć aktywność internetową. Ograniczyć, nie porzucić, bo obsługuję jeszcze te strony:

Katechumenat w Łodzi

Katechumenat dla narzeczonych

Tematyka warta jest bliższego poznania. Ale tymczasem prywatnie sprawy mają się tak:

"Paszczak wybiegł do sieni wołając:
- Homku!
Homek wyszedł ze schowka na poddaszu.
- Znowu czytałeś! - zauważył Paszczak. - To niebezpiecznie tak dużo czytać. Posłuchaj no. Lubisz wyciągać gwoździe?
- Chyba nie - odparł Homek. 
- Jeżeli cokolwiek ma być zrobione - wyjaśniał mu Paszczak - to zawsze jest tak, że jeden buduje a drugi znosi deski. Albo jeden wbija nowe gwoździe, a drugi wyciąga stare. Rozumiesz?
Homek nic, tylko patrzył. Wiedział, że on jest tym drugim."

(Tove Jansson, Dolina Muminków w listopadzie)

I niezależnie czy jestem tą drugą, czy co gorsza pierwszą, jest trochę desek do przeniesienia i pewna ilość gwoździ, które oczekują na moje zdecydowane działanie. Zatem jeżeli cokolwiek ma być zrobione...

Dziękuję wszystkim, którzy dotychczas byli łaskawi poświęcić mi swój czas i uwagę. Dziękuję za wyrazy sympatii. Cieszę się, jeśli coś dobrego mogłam dać. 

Do zobaczenia.