Czerwone

42 postoje : 7`nad Morzem Czerwonym

Przyjrzałam się stronie głównej bloga i spostrzegłam rażący brak koloru czerwonego. A jak tak lubię ten kolor! Czas to nadrobić.

Będzie o Morzu Czerwonym.

Hebrajczycy, jak się domyślacie, nie zatrzymali się na zawsze w oazie Elim. To cudowne miejsce nie było celem, było tylko jednym z wielu - nawet jeśli piękniejszym od innych - przystanków na drodze do spełnienia Bożej obietnicy. Według Orygenesa Elim jest symbolem duchowego pocieszenia, jakiego czasami doświadcza człowiek poddający się prowadzeniu Boga.

"Dusza doświadcza takiej słodyczy i takiego wypoczynku, lecz może korzystać z tego daru jedynie po to, aby odzyskać siły do dalszej drogi" - komentuje Divo Barsotti. 

Zatem ponownie ruszyli na pustynię. Tym razem droga zaprowadziła ich z powrotem nad Morze Czerwone, które jakiś czas temu przebyli w spektakularny sposób (Lb 33,10). Teraz rozbili tu obóz. Dziwne. Można pomyśleć, że się cofnęli, że idą w niewłaściwym kierunku. Krążą.

"Z tego wypływa dla nas nauka, że nawet po przyjęciu nauki ewangelicznej i doznaniu słodyczy triumfu ukazuje się nam niekiedy morze i dawne niebezpieczeństwa stają nam przed oczyma" - mówi święty Hieronim. Po czym dodaje: "a jednak jest wielka różnica między przejściem morza a patrzeniem na nie z daleka."

Wielka różnica.

Tamtym razem Pan obiecał: "Egipcjan, których widzicie dzisiaj, nie będziecie już nigdy oglądać" (Wj 14,13).

Nigdy.

Aż czasem trzeba wrócić, żeby się przekonać, że ich tam naprawdę nie ma.

_______________________________________

Więcej o tej wędrówce przeczytasz w zakładce 42 postoje.

Następny postój na pustyni Sin: Nie szemrzmyż! :)