To jest Pan!

Podczas spotkania na Uniwersytecie w Australii w pewnym momencie Richard Dawkins zadał spierającej się z nim zaciekle studentce proste pytanie: 

- Twierdzisz, że jesteś katoliczką...
- Studiuję również fizykę.
- Uważasz, że opłatek zamienia się w ciało Jezusa?
- Nie.

Smutne, ale tak właśnie odpowiedziała.
- Zatem tak naprawdę nie jesteś katoliczką – stwierdził Lawrence Krauss, fizyk, rozmówca Dawkinsa.

Zdaje się, że miał rację.

Nie mówię, że to jest łatwe. Przeciwnie. Nawet nie umiem się oburzać na tych, którzy Eucharystię traktują z przymrużeniem oka. Raczej dziwi mnie, jeśli wciąż chcą uchodzić za katolików. 

Mnie trzyma w Kościele właśnie On, Jezus Chrystus. Gdybym nie była pewna Jego obecności w sakramencie Eucharystii, nie wiem, gdzie bym teraz była. Jest tyle kiepskich rzeczy w katolickim Kościele. Jest tyle atrakcyjniejszych sposobów bycia chrześcijaninem.

Ale skoro już wiem, że On naprawdę tu jest, to gdzie pójdę?

Ta pewność jest łaską.

Nie jest prostym przyjęciem nauki katechizmowej. Ani też wynikiem intelektualnego dociekania. Pochodzi z objawienia, czyli zwierzenia się Boga. Kościołowi i mojemu biednemu sercu osobiście. Mówił o tym między innymi o. Badeni. W moim przypadku ma to związek z upartym, a chwilami bezczelnym dopytywaniem: Ale jak Ty tam jesteś? Jak mam to rozumieć?

Pewnego dnia po prostu dał się rozpoznać, a potem świadomość, że to jest Pan, jeszcze przez długi czas wbijała mnie w krzesło. 

To jest Pan!

Z Jego powodu jestem katoliczką.

 „Jeżeli Eucharystia jest tym, w co wierzy Kościół katolicki,
to jest to najpotężniejsza rzecz na ziemi.”  

Ulf Ekman 

Św. Jan Chrzciciel wskazujący na Jezusa - Baranka Bożego. 

Archikatedra warszawska.

fb   g+