Chciał

Tytuł ściągnęłam od Anki (pozdrawiam!) świadomie i z premedytacją, bo chcę podjąć tę samą myśl.

Jezus przywołał do siebie tych, których sam chciał... (Mk 3,13)
.
.
.

Nie wiem, dlaczego akurat ta część wykładu tak mocno wbiła mi się w pamięć. Nie pamiętam, jak brzmią te greckie słowa, może uzupełnię wpis, jak znajdę notatki. Ważne, że zawsze, kiedy czytam lub słyszę ten fragment Ewangelii Marka, muszę, po prostu muszę pomyśleć o słówku "chciał".

Otóż ks. dr hab. Stanisław Witkowski objaśniał, że greka ma dwa czasowniki na określenie chcenia. Jedno oznacza pragnienie spontaniczne, wewnętrzne pociągnięcie, płynące z serca. Drugie oznacza decyzję, wybór dokonany po namyśle, po sumiennym rozważeniu za i przeciw.

Który czasownik użyty jest w tym miejscu Ewangelii?

Ten pierwszy.
.
.
.

To mi wiele wyjaśnia w kwestii Judasza.

Judasz nie był odpychającym typem. Musiał mieć w sobie coś pociągającego, coś, co urzekło nawet Boga. Tak bardzo, że Jezus chciał mieć w nim przyjaciela.

Właściwie nie ma w tym nic dziwnego. Każdy z nas ma w sobie coś, co sprawia, że Pan patrzy na nas z upodobaniem. Z porażającą logiką dowiódł tego autor Księgi Mądrości:

Miłujesz bowiem wszystkie stworzenia,
niczym się nie brzydzisz, co uczyniłeś,
bo gdybyś miał coś w nienawiści,
nie byłbyś tego uczynił.
Mdr 11,24

Przecież nie musiał mnie stwarzać. Ani Ciebie. Stworzył, bo pomyślał nas i ta myśl Go zachwyciła. Postanowił ją zrealizować. Ufając, że tego piękna nie zabijemy w sobie.

Bądźmy wdzięczni. W obu znaczeniach tego słowa.

Stare zdjęcie z wakacji. Kot już dawno przeniósł się do Krainy Wiecznego Tarzania Się Po Zawsze Zielonej Trawie. Szczęściarz.