Kilka dobrych filmów

Przeczytałam niedawno, że kiedy badano upodobania filmowe ludzi o różnych typach osobowości, tymi, którzy o swoich ulubionych filmach opowiadali z największym zapałem, byli ludzie podobni do mnie. 

Ba! 

Nie chodzi bynajmniej o to, że lubimy mówić, nie, nie. Chodzi o to, że filmowe historie są jedną z tych rzeczy, które dotykają naszej duszy, a rzadko mamy możliwość się tym podzielić. Bo tak się składa, że to akurat my jesteśmy najlepszymi słuchaczami. I jest nas stosunkowo niewielka liczba. Cóż za kwadratura koła!

Jakiś czas wcześniej spontanicznie zaczęłam robić listę filmów, których nikt nie chce ze mną oglądać, lub ewentualnie: z powodu których niektórzy nie chcą już ze mną nic oglądać. Teraz jest świetna okazja (a nawet dwie), żeby się nią, przynajmniej częściowo, podzielić. Pierwsza okazja polega na tym, że właśnie zamieszkałam w mieście najsłynniejszej polskiej szkoły filmowej. Druga, że dziś mija piętnaście lat odkąd wyszłam z domu i dotychczas nie wróciłam doń na stałe. To już całkiem przyzwoity jubileusz, prawda? 

Tworząc tę oficjalną wersję mojej listy narzuciłam sobie ostre limity, żeby nie ciągnęła się przez dwa kilometry. Czy piętnaście pozycji to będzie odpowiednia ilość? No więc takie tytuły zostały:

Skrzypek na dachu

reżyser: Norman Jewison

rok: 1971

czas: 181 min

Piosenki w "Skrzypku" są cudowne. Dziś wybieram tę: Sunrise, sunset

Dla mnie to film o równowadze między trzema elementami: świętą Tradycją, przyjętym obyczajem i szczęściem pojedynczego człowieka. Bo przecież "nawet biedny krawiec ma prawo do odrobiny szczęścia".

Córki Żyda Tewjego kolejno wychodzą za mąż. Każda następna trochę bardziej wystawia na próbę miłość ojca, bo wybierając męża coraz bardziej narusza przyjęte w społeczności zwyczaje. Tewje musi zdobyć się na coraz większą szerokość serca i myślenia. Jego szczere rozmowy z Bogiem to przystępna lekcja biblijnej duchowości dla każdego. Z pewnością kończy się pewna epoka, rewolucja bolszewicka już wisi w powietrzu. Na oczach bohaterów dokonują się zmiany społeczne i obyczajowe. Ale czy to także koniec Tradycji?

Sto lat później, w innym filmie...

Wypełnić pustkę

reżyser: Rama Burshtein

rok: 2012

Czas: 96 min

zwiastun

... żydowska dziewczyna na progu dojrzałości musi podjąć decyzję o wyborze męża. Swat proponuje odpowiedniego kandydata i młodzi nieśmiało zaczynają się sobą interesować. Tymczasem niespodziewanie umiera starsza siostra Shiry zostawiając malutkie dziecko i męża w żałobie. Tradycja podpowiada, by młodsza zajęła miejsce starszej. Zdania rodziny są podzielone. Ale decyzja i tak należy do głównej bohaterki. Obserwujemy długi i bolesny proces dobijania się przez nią do prawdy własnego serca, aby tam znaleźć odpowiedź, komu i dlaczego rzeczywiście pragnie siebie ofiarować.

Alice

reżyser: Woody Allen

rok: 1990

zwiastun 

Podoba mi się sposób, w jaki Allen bawi się konwencjami i konwenansami. Spotkamy tu bogatą hipochondryczkę, chińskiego alchemika, duchy, Matkę Teresę z Kalkuty, magiczne mikstury i konfesjonał, a pośród tego wszystkiego wyłaniającą się prawdę życia i jego trudną prostotę. 

Paterson

reżyser: Jim Jarmusch

rok: 2017

zwiastun

Film kontemplatywny. Można by go oglądać w kluczu: znajdź ileś szczegółów, którymi różnią się od siebie poszczególne dni życia kierowcy autobusu. Rutyna zajęć Patersona z miasta Paterson przypomina mi trochę styl życia dawnych mnichów, którzy wykonywali proste prace, aby umysł mógł być stale pogrążony w modlitwie i rozmyślaniu o Bogu. Z tym że Paterson jest poetą zakochanym w swojej żonie. Ale stąd doprawdy niedaleko do mistyki. 

Wyspa / Остров

reżyser: Paweł Ługin

rok: 2006

Zwiastun jest, ale nie podoba mi się wcale, więc nie linkuję.
Cały film

Mnich wykonujący najcięższą pracę, pokutnik, Boży mędrzec i Boży głupiec w jednej osobie. Siła modlitwy i pokory. Humor. Odrobina duchowości chrześcijańskiego Wschodu w przystępnej formie. 

Nasza młodsza siostra

reżyser: Hirokazu Koreeda

rok: 2015

czas: 128 min

Zwiastun znakomicie wprowadza w temat i klimat. To jeden z ładniejszych filmów jakie w życiu widziałam. Bez lukru, a tyle dobra. 

Tuż po weselu

reżyser: Susanne Bier

rok: 2006

Zwiastuna nie ma, jest tylko cały film na YT.

Tu bardzo długo nie wiadomo, o co chodzi, i bardzo dobrze. Dwoje ludzi spotyka się po latach niby czystym przypadkiem. A nawet, gdy staje się oczywiste, kto za tym "przypadkiem" stoi, powód okazuje się zupełnie zaskakujący. Dla mnie był. 

Sophie Sholl - ostatnie dni

reżyser: Marc Rothemund

rok: 2005
zwiastun

Pojedynek psychologiczny młodej dziewczyny z oficerem gestapo odtworzony na podstawie protokołów z przesłuchań. Sophie zaimponowała mi szalenie jako kobieta. I jako człowiek w ogóle. I jako chrześcijanka. 

Mandarynki

reżyser: Zaza Urushadze

rok: 2013

zwiastun

Dla odmiany film o mężczyznach w czasie wojny. Bardzo męski i bardzo pokojowy film. I inteligentnie dowcipny - to zawsze jest atut. 

Tylko tydzień / One week

reżyser: Michael McGowan

rok: 2008

zwiastun

Istnieje kontrowersja co do tego, czy ten film jest pogodny, czy raczej jednak smutny. Mnie on poprawił nastrój, moją siostrę przygnębił. Młody, lecz trochę już sfrustrowany, nauczyciel. Śmiertelna choroba. Podróż w nieznane. Zabawne zbiegi okoliczności. Pejzaże Kanady. Bardzo prosta historia. 

Dziewczyna z szafy

reżyser: Bodo Kox

rok: 2012

zwiastun

To dziwny film. Okropnie introwertyczny. Pokręcony. Od strony moralnej nie do zaakceptowania. A jednak, coś w sobie ma.

Przepis na miłość / Les émotifs anonymes

reżyser: Jean-Pierre Améris

rok: 2010

fragment

Należy się tradycyjny medal z buraka za polski tytuł. 

Urocza historia dwojga nadwrażliwych, nie radzących sobie w sytuacjach społecznych, ludzi. 

Once

reżyser: John Carney

rok: 2006

Piosenka oscarowa: Falling slowly. Ale moja ulubiona jest inna.

Bratnie dusze: ona i on. Połączył ich odkurzacz i miłość do muzyki. 

Uciekająca panna młoda

reżyser: Garry Marshall

rok: 1999

zwiastun

Problem tu przedstawiony mógłby być tematem dramatu psychologicznego, a stworzono uroczą komedię. Szanuję. 

Forrest Gump

reżyser: Robert Zemeckis

rok: 1994

- To jest o tym, że on tak biegł? 

Owszem, biegł, ale nie o tym jest film. To jest o tym, że on ją tak kochał.

"Wyobraźcie sobie faceta, który interesuje się wami całkiem bezinteresownie, nie ma żadnych pretensji, zawsze staje w waszej obronie, niczego nie żąda, nie chowa urazy..." - pomieszany z tęsknotą zachwyt jednej z moich nauczycielek został mi w pamięci z czasu, gdy film wszedł do polskich kin. 

Ja natomiast obejrzałam go dopiero niedawno, będąc starą zakonnicą, i myślę, że jest jeszcze o wielkiej prostocie człowieka, którego można niechcący zbić z pantałyku pytaniem:

- Czy kiedykolwiek marzysz o tym, kim będziesz?

- Kim będę? Przecież będę sobą.

Tegoż i Wam, i sobie życzę. 

.

.

.

Bardzo mi było przyjemnie poopowiadać Wam o tym.