God is good

Facet przeżył śmierć kliniczną. Kumple dopytują go:
- I co, szedłeś przez tunel?
- Tak, chłopaki, szedłem przez tunel.
- I widziałeś światło?
- Tak, na końcu było światło.
- A widziałeś aniołów?
- Tak, potem spotkałem aniołów.
- Jak wyglądają?
Opowiada. Wreszcie pada pytanie:
- A Bóg? Widziałeś Boga?
- Tak.
- I co?
Facet zasępił się, westchnął i mówi:
- Chłopaki... Ona jest czarna!

To musi być bardzo stary kawał, pewnie z czasów apartheidu. Wiemy, że Bóg nie jest starym, brodatym mężczyzną. To zaprzeczenie zwykle uzupełnia się wyjaśnieniem, że Bóg jest duchem nieskończenie doskonałym, przekraczającym wszelkie nasze wyobrażenia. Ale nam trudno żyć bez wyobrażeń, więc rozum sobie, a wyobraźnia dalej operuje tym jednym jedynym obrazem, jaki jej został dostarczony... A przecież Boga można równie dobrze pomyśleć jako grubą Murzynkę, lub jakąkolwiek osobę, od której doznaliśmy dobra i miłości.

Czy zaskoczył was obraz Boga w "Chacie"? Mnie raczej ucieszył. Rozbawił, jak mądre rozwinięcie starego żartu. A z Trzech Osób najbardziej zauroczyła mnie Sarayu, Tchnienie Wiatru, eteryczna Azjatka z zapałem i wzruszeniem pielęgnująca ogrody ludzkich dusz.

Aż samo się włącza:
Już teraz we mnie kwitną Twe ogrody,
Już teraz we mnie Twe królestwo jest...

Przypomina mi się słynna scena z "Dekalogu I" Krzysztofa Kieślowskiego. Chłopiec pyta ciocię, kim jest Bóg. Ta przytula chłopca i odpowiada pytaniem: - Co teraz czujesz?
- Kocham cię.
- Właśnie. I On w tym jest.

W "Chacie" ostatecznie chodzi o to samo. Jest to ciepły moralitet. Mierzy się z odwiecznym pytaniem: skąd i dlaczego zło? Czy doświadczenie ewidentnego zła można pogodzić z wiarą w dobrego Boga? Wielu mówi: nie. Chrześcijanie patrzą na Chrystusa, na Jego oddanie Ojcu, i mówią: to jest przedziwna tajemnica. Tajemnica życia, wolności, zaufania.

Warto zobaczyć, jak przedstawia tę kwestię pan William P. Young, moim skromnym zdaniem.